Kuchnia maltańska jest mieszanką wpływów brytyjskich i śródziemnomorskich, w tym w dużej mierze włoskich. Kiedy będziemy na miejscu, zadziwi nas mnogość dań, trunków i wyrobów przede wszystkich owocowych, jakie są dostępne na tej niewielkiej wyspie. Maltańczycy dobrze wykorzystują zasoby naturalne: z owoców produkują likiery i dżemy, popularne na Gozo pomidory suszą na słońcu, a potem podają skropione oliwą, marynują kapary, a z ryb Morza Śródziemnego w zimowe wieczory robią zupę.
Słodkości pod dostatkiem
Ze słodkości koniecznie musimy się skusić na „mqaret” (dostępne głównie w zimie) ciastka z daktylowym nadzieniem podawane na gorąco. Możemy je kupić między innymi przy głównym terminalu w Valletcie. Dostępny przez cały rok jest natomiast „ghaqaq ta’l ghasel” – charakterystyczny okrągły precel wypełniony niesamowicie słodką masą.
Najpopularniejszymi przekąskami (aczkolwiek nie na słodko) są „pastizzi”. Niemal na każdym rogu znajdziemy pastizzerię, gdzie za około 40 eurocentów możemy kupić małe pastizzi z ciasta francuskiego z nadzieniem z groszku lub serka ricotta. Należy wiedzieć, że „pastizzi” jada się najczęściej rankiem, kiedy Maltańczycy – idąc do pracy lub siadając w jednej kawiarni – kupują wypieki na śniadanie. Często w „pastizzeriach” sprzedawana jest także „qassatat” – nieco większa przekąska z ciasta kruchego w kształcie okrągłego ciastka, podawana najczęściej na ciepło, z groszkiem, serem ricotta lub szpinakiem.
Bogactwo Morza Śródziemnego
Maltańska chałwa jest – jak na chałwę przystało – niesamowicie słodka. Na obiad warto zjeść coś bardziej sycącego. Popularna jest „timpana” – jest to rodzaj zapiekanki z makaronu z mielonym mięsem i sosem pomidorowym. Natomiast najbardziej poszukiwanym przez turystów daniem pozostają potrawy przyrządzone z królika („fenek”), najczęściej podawanego z czosnkiem w sosie winnym. Jak na wyspiarzy przystało, Maltańczycy wykorzystują bogactwo Morza Śródziemnego. Ryby, które pojawiają się na maltańskich stołach, to głównie mieczniki („pixxispad”) i lampuki (dorada). Daniem, które zadowoli wegetarian, są pierożki z serem ricotta („ravjul”).
Co ciekawe, warto podkreślić, że maltański chleb należy zdecydowanie do najlepszych na świecie. Warto do niego dodać kozi czy też owczy ser – „gbejniet”, który jest podawany w różnych odmianach, na przykład z pieprzem czy suszonymi pomidorami. Możemy go kupić głównie na Gozo. Sławą cieszą się również maltańskie miody – ten najbardziej popularny powstaje z dzikiego tymianku, chleba świętojańskiego i kwiatów pomarańczy.
Jaki alkohol?
Najsłynniejszym bezalkoholowym maltańskim napojem jest „kinnie” – napój gazowany będący mieszanką ziół i soku z gorzkiej pomarańczy. Jego gorzkawy smak może na początku zniechęcać, ale szybko przekonamy się, że nie ma nic lepszego na letnie upały. Z alkoholi warto wypić do obiadu jedno z maltańskich win Delicata, Marsovin czy Meridiana. Siedząc wieczorem w jednym z maltańskich lokali, możemy napić się miejscowego piwa Cisk lub Blue Label. Jako pamiątkę z wyspy możemy przywieźć jeden z maltańskich likierów. Warto dodać, że tym z opuncji raczyli się już w przeszłości kawalerowie maltańscy. Pozostałością po dominacji brytyjskiej jest natomiast zwyczaj picia do śniadania herbaty z mlekiem.
Posiłki w towarzystwie
Maltańczycy stołują się przede wszystkim w domach, jednak i oni zauważyli, że w ciągu kilku ostatnich lat maltańska kuchnia weszła na stałe do restauracyjnego menu. Sami mieszkańcy wysp przyznają, że raz na jakiś czas wychodzą z całą rodziną do restauracji. By jeść jak Maltańczyk, nie trzeba jednak iść do restauracji, wystarczy zorganizować grill na plaży. Wieczorem w nadmorskich miejscowościach Maltańczycy zapraszają przyjaciół i grillują na plażach. Do późnych godzin wieczornych słychać rozmowy dobiegające z wybrzeża.
